Grejpfrut różowy olejek eteryczny 15 ml

Opis

Grejpfruty zaczęły być popularne dopiero w XIX wieku z powodu smaku i niskiej kaloryczności. Olejek grejpfrutowy ma więc krótką tradycję stosowania. Na pewno warto po niego sięgnąć dla zapachu – to najbardziej żywiczny i jednocześnie „dziki” zapach cytrusowy, z nutami zwierzęcymi. Przyda się do perfum i do aromatearpii. Idealny zapach pod prysznic rano, świetny towarzysz prac porządkowych. Zobacz też olejek grejpfruta białego (bardziej łagodny, czysty i wytrawny). Ślicznie pachnie solo, a jeśli chcesz robić mieszanki to koniecznie przetestuj z:

• z rozmarynem i eukaliptusem w mieszankach na skupienie i katar
• z ylang buduje delikatne wrażenie brzoskwini.

Stosuj w dyfuzorze:

• dla poprawy nastroju, obniżenia stresu
• dodania energii i pobudzenia (raczej rano, wieczorem wybierz inny olejek cytrusowy)
• świetnie sprawdzi się jako zapach do auta
• ma potencjał przeciwzapalny i przeciwdrobnoustrojowy, czyli dyfuzuj przeciw infekcjom
• są badania, w których zapach olejku grejpfrutowego poprawia metabolizm tłuszczu – stąd trend grejpfrut na odchudzanie

Ten olejek może podnosić ciśnienie krwi, więc w pokoju noworodka sięgnij po inny olejek cytrusowy, np. tangerynkę lub bergamotkę.  

Na skórę:

• zbadano też, że masaż z użyciem tego olejku ma pewien wpływ na tkankę tłuszczową brzucha u kobiet w wieku około 35 lat, wypróbuj olejek grejpfrutowy na cellulit
• polecam szampon i płyn pod prysznic z grejpfrutem – to podnosi energię rano
• olejek tłoczony z grejpfruta jest fototoksyczny i dlatego limit IFRA to 4% w oleju do masażu

Olejek grejpfrutowy a interakcje z lekami

Pod koniec lat 80. XX w. kanadyjski farmaceuta David Bailey badał interakcje leków wpływających na ciśnienie krwi z alkoholem. Aby zamaskować zapach alkoholu podawanego uczestnikom badania, użył soku z grejpfruta. Grupa kontrolna popijała lek sokiem grejpfrutowym bez alkoholu. Okazało się, że alkohol nie wchodził w interakcje z lekiem, natomiast we krwi badanych stwierdzono znacznie wyższą zawartość leku.

Okazało się, że sok grejpfrutowy blokuje działanie  cytochromu P450, czyli grupy enzymów odpowiadających za metabolizm, więc pewne leki nie są odpowiednio rozkładane lub transportowane.

 Za wpływ na cytochrom P450 ma odpowiadać furanokumaryna o nazwie 6,7-dihydroksybergamotyna (DHB), której nie ma w olejku eterycznym. Inne furanokumaryny, które działają na cytochrom P450 to bergamotyna, bergapten i bergaptol, ale ich zawartość w olejkach cytrusowych tłoczonych jest tak niska, że nie stanowią zagrożenia pod kątem interakcji (Tisserand / Young 2014).

W badaniach pojawiają się także doniesienia, że wspomniana już naringina (naryngina) odpowiedzialna za gorzki smak, także może powodować interakcje. Na szczęście olejek eteryczny z grejpfruta nie zawiera tego związku.

Można też znaleźć informacje, że ani DHB ani naringina nie mają udowodnionego wpływu na interakcje u ludzi – stąd w zaleceniach np. FDA mamy ostrzeżenia przed sokiem z grejpfruta, a nie konkretną substancją w nim zawartą

Co z olejkiem eterycznym z grejpfruta w takim przypadku? Raczej jest bezpieczny,  podanie drogą wziewną lub na skórę będzie bezpieczniejsze niż podanie doustne. Poza tym w aromaterapii operujemy przeważnie niewielkimi dawkami i stężeniami, które nie powinny stanowić zagrożenia. W razie wątpliwości – po prostu zrezygnuj z tego olejku lub używaj go w niewielkiej ilości np. do mieszanek do dyfuzji.

Historia grejpfruta

Początki grejpfruta są tajemnicze. Naukowcy przypuszczają, że grejpfrut pojawił się jako krzyżówka pomelo i pomarańczy słodkiej prawdopodobnie w XVII w. na Barbados. Z jakiegoś powodu nazywany miał być „zakazanym owocem”, choć nie jest wcale pewne, że chodziło o ten sam gatunek, który znamy współcześnie.

Obecnie używana nazwa grejpfrut miała powstać dopiero w XIX w. Angielskie grapefruit pochodzić ma od grape, czyli winogrona. Dlaczego? Bo owoce grejpfrutowe rosną na drzewie w charakterystyczny sposób przypominający duże winogrona.

Ale jest też alternatywna teoria mówiąca o tym, że nazwa pochodzi od opisu smaku – dawno, dawno temu grejpfrut przypomniał komuś smak niedojrzałego winogrona. Ale może nie chodziło wcale o winogrona, tylko o roślinę zwaną po ang. sea grape i rodzimą dla Barbados… Po polsku to kokkoloba gronowa (Coccoloba uvifera – nie myl z dającą winogrona, a tym samym wina, Vitis vinifera, czyli winoroślą właściwą).

Hodowla grejpfruta rozpoczęła się na dobre dopiero niecałe 200 lat temu – pierwsze uprawy pojawiły się na słynącej z cytrusowych plantacji Florydzie. Grejpfrut stał się najpierw modną nowinką, a potem wszedł z impetem do menu, aż nastąpił krach – odkryto interakcje grejpfruta z lekami. Teraz przeżywamy modę na wdychanie olejku grejpfrutowego na odchudzanie.

Naturalny olejek eteryczny z grejpfruta różowego 100%

Nazwa botaniczna / rodzina: Citrus x paradisi / Rutaceae

Nazwa w języku angielskim: grapefruit Kraj pochodzenia / region: Włochy

Metoda otrzymywania: tłoczenie skórek

Zapach: cytrusowy, wibrująco świeży, lekko cierpki

Nuta: głowy

Dobrze komponuje się z: większością olejków eterycznych, wypróbuj zwłaszcza z eukaliptusem, miętą pieprzową czy olejkami z drzew iglastych

Fototoksyczność: tak

Postać: pomarańczowy rzadki płyn

Zastosowanie kosmetyczne na skórę (kategoria IFRA 5a): 4%

Opakowanie: buteleczka szklana 15 ml  z kroplomierzem i „bezpieczną” zakrętką CRC (trzeba przycisnąć i przekręcić). Produkt ma status substancji naturalnej i oznakowany jest zgodnie z wymaganiami (zobacz kartę charakterystyki)

Status GRAS: Olejek ma status GRAS  (Generally Recognized As Safe — ogólnie uznane za bezpieczne), czyli jest uznawany przez FDA (The United States Food and Drug Administration — Agencja Żywności i Leków) za bezpieczny dodatek do żywności.

Do pobrania: karta charakterystyki, alergeny UE, certyfikat IFRA